மானே தேனே என்று உன்னை அழைத்து
எட்டா பொருள் ஆக்கமாட்டேன்
உன்னை அலங்கரிக்க மொழி தேடி நின்றபோது
மொழியை நீ வந்து நின்றாயே.
பூ இடையே இருந்த வண்டு
மறைந்திருந்து
என் மெய் மறக்கவைக்கும்
உன் விழியாய் தொன்றிட்ரே
உன் உதடோர குரும்புச்சிரிப்பால்
ஏற்பட்ட கன்னக்குழியில் நான் வீழ்ந்து ,
எழும்ப வழி இருந்தும்
மோகத்தால் மனம் இல்லை.
மலர் கொண்ட மனம் அது
உன் நறுமணம் சூழ்ந்த வனம்
கிளையில் ஓடும் கோடி கண்டபோது
உன் சுருள் முடி மனதை கவரும்
உன் மழலை பேச்சு கேட்டபின்
இனி காதுகள் எதற்கு
உன் குழையும் சிணுங்கல் குரல் கேட்ட
செவிகள் வேறேதும் கேட்க மறுக்கும்
கடலும் சிறிதாய் தோன்ற இந்த
உலகும் சிறிதாய் போனதே,
என் வலி கண்டு நீ பொழிந்த
அன்பும் அரவணைப்பின் முன்
இறை காட்டிய பல விந்தைகளில்
உன் உறவு விந்தையிலும் விந்தை
மடை திறந்தார் போல் பொழியும்
அவன் அன்பில் நீயும் என் குழந்தை
For tounglish version
maane thene yendru unnai azhaithu
yetta porul aakka maatten
Unnai alangarikka mozhi thedi nindrapothu
mozhiyaai nee vanthu nindraye.
Poo idaiye inruntha vandu,
marainthirunthu
yen mei marakkaveikum
un vizhiyaai thondrittre.
un uthadora kurumbu sirippaal
yerpatta kanna kuziyil naan veeznthu,
yezhumba vazhi irunthum
moghatthaal, manam illa.
malar konda manam athu
un narumanam soozntha vanam
kilaiyil oodum kodi kandapothu
un surlu mudi manathai kavarum
un mazhalai pechu kettapin
ini kathukal yetharu
un kuzhaium sinungal kural ketta
sevigal verethum ketka marukkum
kadalum sirithai thondra intha
ulagum sirithai ponathe,
yen vali kandu nee pozhintha
anbum aravanaippin mun
irai kaatiya pala vinthaigalil
un uravu vinthailum vinathi
madai thiranthaar pol pozhium
avan anbil neeum yen kuzanthai
