ஒரு தலை ராகம்

அவளைப் பிடித்ததால் தான் நெருங்கினேன்
அவளோ சிணுங்கக்கூட இல்லை

கணவில் அவள் என்னை தருவியபோது
கிடைத்த கிளர்ச்சியை விட

அவள் அறியாது சீண்டிய அவள்
கூந்தல் எந்தன் உயர் குலைத்ததே

நீ சொல்லாத பல காதல் கவிதைகள்
கேட்டதுபோல் நான் பாடினேன்

அன்று நீ சொன்ன வசை சொற்கள்
இன்றும்  இன்னிசையாய் என்னை மயக்கியது

நீ அருகில் நின்ற போதும்
ஆறாத தேக தாகம்

உன்னை மறைந்து ரசித்த பொது
தீர்த்தது உள்ளத்தின் தாகத்தை

காணாத பல நாட்கள் போயினும்
காணும் வரை காதிருக்கத்தொன்றும்

காதிருபத்தின் வலி வேதனைதான்
ஆயினும் கோவம் இல்லை காதல் மட்டுமே

உன் தோழியிடம் நீ சொன்ன
குறும்பு பேச்சுக்கள் கேட்டபோதெல்லாம்

எனக்காக அவளிடம் நீ தூது
சொன்னாயோ என்று நினைத்தேன்

என்று நான் உன்னிடம் சொல்வது
என்றுமே சொல்வதில்லை என் காதலை 

உள் ஒளி

கண்டேன் கண்டன பல கற்றேன்
கற்றேன் கேட்டவை பல கண்டேன்

மூடனாய் நின்றோருடன்
மூடனாய் நான் ஆக

விஷமியாய் நின்றவரிடம்
விஷமியாய் நான் மாற

மதியோனுடன் நான் சேர
மதியுடையான் ஆனேனே

அவரவர்   சேர்க்கையால்
அவனவன் நான் ஆக

பூதத்தின் சேர்கையில்
கூடாய் இவன் ஆக

ஈசனாய் எறிந்த நின்
தீயாய் ஆவேனோ 

ஆண்டான் ஆண்டபின்

அன்னமும்  ஆகுமோ  அமுதாய்
பசியும் ஆனது விரதமாய்
பயணம் என்பது யாத்திரையாய்
இசையோ அவன் மீது கீர்த்தனையாய்
இல்லோ கோவில் ஆகா
செயலே பிறர்க்கு சேவையாய்
ஆவது ஆனபின் மாறுவது
ஆண்டான் நினைவின் பயனால்
மனிதனும் மாறுவான் ஈசனாய்